Φεστιβάλ Γερμανικού Κινηματρογράφου |
![]() |
![]() |
5-8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 στη ΣΤΕΓΗ
Το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών έχει ως εξής: Κυριακή, 5-2-2012 Ο Ντήτερ, ο Κόλε, ο Καρλ-Χάιντς και η Άνγκελα ανήκουν σε μια παρέα νεαρών που έχουν σαν στέκι τους τη γέφυρα του μετρό στη λεωφόρο Σενχάουζερ. Εκεί στοιχηματίζουν για ένα δυτικό μάρκο, ποιος θα σπάσει το φανάρι του δρόμου με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο αστυνομικό τμήμα. Βραβείο Κοινού στο Πανόραμα της Μπερλινάλε 2001, Ο Martin Schulz, πρώην πολίτης της Ανατολικής Γερμανίας, απολύεται από τη φυλακή μετά από 11 χρόνια παραμονής του εκεί και βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κόσμο που γνωρίζει μόνο μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια της φυλακής. Η Ανατολική Γερμανία δεν υπάρχει πια, συναντά τους παλιούς φίλους, γνωρίζει κάποιους καινούριους, βλέπει για πρώτη φορά το γιο του. Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα από ελπίδα, φόβο, μελαγχολία, για το χθες που έχει χαθεί οριστικά , για το άγνωστο που πρέπει να ερμηνεύσει για να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του. Δευτέρα, 6-2-2012 Η ταινία αποτελεί σπουδαστική εργασία του Έλληνα σκηνοθέτη Φ.Τσίτου που ζει και εργάζεται στη Γερμανία και βραβεύτηκε με το χρυσό κρατικό βραβείο ταινιών μικρού μήκους της Γερμανίας(1995). Μέσα από την κουβέντα δυο μεταναστών, ενός Έλληνα και ενός Ρώσου που κανείς τους δεν μιλάει τη γλώσσα του άλλου ξεχειλίζει η νοσταλγία για την πατρίδα, την αγάπη και η ανάγκη για κατανόηση και προσέγγιση
Η απώλεια είναι το θέμα και αυτής της ταινίας. Μόνο που η απώλεια εδώ δεν έχει να κάνει με πολιτικά ιδεώδη και διαψευσμένες προσδοκίες αλλά με την απώλεια αγαπημένων προσώπων στη διαδρομή μιας ζωής, με το αίσθημα της απέραντης θλίψης για την απουσία τους και τη σχεδόν παιδική επιμονή της κεντρικής ηρωίδας, που ενσαρκώνεται από μια εκπληκτική Angela Molina , να τα ξαναζωντανέψει μέσα από τα παιχνίδια της μνήμης. Μια συνεχής αντιπαράθεση με το παρελθόν, στιγματισμένο από την εβραϊκή τραγωδία του ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων που αφήνει όμως ένα παραθυράκι ελπίδας για την κατάφαση της ζωής, για μια καινούρια αρχή. Τρίτη , 7 -2-2012 Η ταινία κινουμένων σχεδίων κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας στην κατηγορία αυτή, καθώς και πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις στα διάφορα φεστιβάλ που παρουσιάστηκε. Θεωρείται κλασική στο είδος της. 20.30 Wholetrain, 2005 Η ταινία μας μεταφέρει σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα, στον κόσμο της εναλλακτικής κουλτούρας του γκράφιτι. Μέσα από τις εμπειρίας μιας ομάδας νέων που ζωγραφίζουν τις νύχτες τα βαγόνια του μετρό θίγονται θέματα όπως η ζωή στα όρια της νομιμότητας, το αδιάκοπο κρυφτούλι με την αστυνομία, η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου, οι σχέσεις φιλίας , το πάθος για την τέχνη και μια φαντασία που δε δέχεται χαλινάρια. Για το σάουντρακ της ταινίας συνεργάσθηκαν θρυλικoί ράπερ, όπως ο KRS-One, o Freddie Foxxx, o O.C., o Planet Asia και πολλοί άλλοι, τα δε γκράφιτι έγιναν από διεθνώς αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του είδους , όπως Τετάρτη, 8-2- 2012 Θέμα της ταινίας που γυρίστηκε στο Βερολίνο είναι τα στερεότυπα της ξενοφοβίας έτσι όπως εκφράζονται από μια ηλικιωμένη γυναίκα στη διάρκεια μιας διαδρομής με το τράμ. Στόχος της ο νεαρός μαύρος που τόλμησε να καθήσει στη διπλανή θέση. 20.30 Wer früher stirbt, ist länger tot, (Αναζητώντας την αθανασία), 2006 Πρόκειται για μια σπαρταριστή αναρχική κωμωδία για μικρούς και μεγάλους με ήρωα ένα σκανταλιάρη μικρό που στην προσπάθειά του να αποφύγει την καταδίκη του στο «πυρ το εξώτερον» για τις υποτιθέμενες αμαρτίες του, μια σκέψη που του υπέβαλε ο μεγάλος του αδελφός, κάνει τα πάντα για να παραμείνει «αθάνατος» κι έτσι να γλυτώσει την μεταθανάτια τιμωρία. Δυστυχώς, παρά τις πολλές και καλές του προθέσεις οι προσπάθειες δεν φέρνουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο σκηνοθέτης Marcus Rosenmüller χρησιμοποιεί πληθώρα στοιχείων μαύρης κωμωδίας που τα μπολιάζει με το ιδιότυπο επαρχιώτικο χιούμορ της βαυαρικής ενδοχώρας χωρίς ωστόσο να χάνει, παρά τα αμέτρητα gags, το νήμα και το νόημα της υπόθεσης. |